به نقل از «ایسنا»

مردی که فوتبال را تغییر داد

تاریخ انتشار: ۱۹ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۴۸۱۲۲۸

درگذشت اسطوره آلمانی تیتر نخست رسانه‌های ورزشی جهان را به خود اختصاص داد.

به گزارش ایسنا، خبر درگذشت فرانتس بکن‌باوئر، دنیای فوتبال را شوکه کرد. رسانه‌ها از درگذشت بزرگترین اسطوره فوتبال آلمان یاد کردند.

انگلیس:

اتلتیک: فرانتس بکن‌باوئر زیباترین و مهم‌ترین فوتبالیست آلمان بود. هیچکس نمی‌تواند به او برسد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گاردین: فرانتس بکن‌باوئر یک فوتبالیست کامل و یک مربی قهرمان بود. قیصر در بایرن و آلمان غربی جلوتر از زمانش بود و به عنوان مربی قهرمان جام جهانی شد. او برای همیشه در تاریخ فوتبال جایگاهی بزرگ خواهد داشت، بدون ذکر این نکته که او نقش لیبرو را در فوتبال مطرح کرد، باشگاه بایرن‌مونیخ را نیز به عنوان یک قدرت در فوتبال آلمان معرفی کرد و یکی از تنها سه بازیکن و مربی بود که جام جهانی را بردند.

دیلی‌میل: فوتبال عزادار فرانتس بکن‌باوئر است؛ نماد آلمانی.

سان: امپراطور. فرانتس بکن‌باوئر یک ماشین آلمانی بود که کارهای نادرستش در خارج از زمین نتوانست عظمت او را تحت‌الشعاع قرار دهد. یک افسانه برای همیشه. او به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تمام دوران در نظر گرفته می‌شود.

اسپانیا:

مارکا: اسطوره آلمان در ۷۸ سالگی درگذشت. همه ما می‌خواستیم بکن‌باوئر باشیم. خدانگهدار اسطوره! نه پیش از او و نه پس از او، هرگز کسی مثل او نبوده است. شخصیت امپراتور ابدی قابل مقایسه نیست.

اسپورت: غم دنیای فوتبال. فرانتس بکن‌باوئر، بازیکن افسانه‌ای آلمان و یکی از بهترین مدافعان میانی تاریخ، در ۷۸ سالگی درگذشت. فوتبال آلمان با یکی از بزرگ‌ترین شخصیت‌هایش خداحافظی خواهد کرد.

آس: نخبگان دنیای فوتبال از بین ما رفتند. زاگالو و بکن‌باوئر، دو تن از سه شخصیتی که به عنوان بازیکن و مربی قهرمان جهان شدند، تنها در عرض سه روز درگذشتند. فوتبال آلمان پس از مرگ بهترین فوتبالیست تاریخ خود در ماتم است. «قیصر» یکی از نمادهای فوتبال آلمان است. افسانه‌ای از میان ما رفته است.

ال موندو دپورتیوو: امپراطور، یک بت فرامرزی از چندین نسل و یک فوتبالیست که همه می‌خواستند از او تقلید کنند.

ایتالیا:

گاتزتا دلو اسپورت: مردی که فوتبال را تغییر داد. از منظر کلاس و رهبری، هیچکس مثل قیصر نیست. او احتمالاً بهترین لیبروی تاریخ فوتبال بود که کارش را به عنوان یک هافبک شروع کرد اما به لطف او بود که باشگاه‌های ما در پایان دهه ۱۹۷۰ به فوتبال ایتالیایی روی آوردند و با کاتناچیو خداحافظی کردند.

کوریره دلو اسپورت: فوتبال جهان سوگوار از دست دادن بزرگ‌ترین مدافع تمام دورانش است. بکن‌باوئر یک انقلاب در زمین و یک مربی با استعداد بود.

لاریپابلیکا: خداحافظ فرانتس بکن‌باوئر. بکن‌باوئر و تیم‌هایش مانند رهبر ارکستری بودند که بهترین‌ نماش ممکن را اجرا کردند.

فرانسه

اکیپ: لیبروی انقلابی. قبل از او لیبرو، پستی که امروز دیگر وجود ندارد، در فوتبال نبود. فرانتس بکن‌باوئر پسر خوش‌تیپ بسیار تیزبین و موثری بود.

لو پاریزین: با مرگ فرانتس بکن‌باوئر، فوتبال، امپراتورش را از دست داد. قیصر که در سال ۱۹۷۴ به عنوان بازیکن قهرمان جهان و کاپیتان یک تیم افسانه‌ای بود، سال ۱۹۹۰ جام قهرمانی را بار دیگر به دست آورد. او به دوستش پله در بهشت پیوست.

لیبراسیون: لیبروی ظریف، اسطوره بایرن‌مونیخ و تیم آلمان.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: فرانتس بکن باوئر تیم ملی فوتبال آلمان فرانتس بکن باوئر گاتزتا دلو اسپورت باشگاه بایرن مونیخ واليبال جام ملت های آسیا ۲۰۲۳ تيم فوتبال استقلال تهران یحیی گل محمدی فرانتس بکن باوئر فوتبال آلمان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۴۸۱۲۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گفت‌و‌گو با مردی که برای نجات جان دختر بچه‌ای وارد رودخانه خروشان شد

چند روزپیش ودربحبوحه بازندگی وجاری شدن سیلاب شدید دربرخی استان‌های‌کشور، فیلمی درفضای مجازی منتشرشد که نشان می‌داد جوانی از اهالی روستای مزن زمین شهرستان سرباز دراستان سیستان وبلوچستان، بدون توجه به شدت جریان آب وارد یک رودخانه عمیق شد و تلاش‌کرد تا بسته حاوی اقلام پزشکی را به دختربچه مجروحی برساند که در چند قدمی مرگ بود.

سلیم گهرام‌زهی، دهیار جوان ۳۳ساله روستای مزن زمین است که به دل خطر زدتاجان دختربچه را ازمرگ نجات دهد. روز حادثه سحر درخانه بود که کف پایش دراثر برخورد با خرده‌شیشه‌های شکسته لیوان برید و خونریزی‌کرد. او مبتلا به بیماری تالاسمی بود وباوجود این‌که اهل خانه سعی‌کردند بااستفاده ازپارچه خونریزی رامتوقف کننداماخون بند نیامد. آن‌طور که گهرام‌زهی توضیح می‌دهد، روستای آنها خانه بهداشت و درمانگاه ندارد و با بند نیامدن خونریزی پای دختربچه، یکی از اقوام او که در درمانگاه و به صورت تجربی بخیه زدن را از پزشکان یاد گرفته بود به سلیم‌گفت به اورژانس روستای علی‌آباد برود و باند استریل، سرم شست‌وشو و بی‌حس‌کننده بیاورد تا پای دختربچه را بخیه بزند.

به گفته او، اگر خونریزی ادامه پیدا می‌کرد، ممکن بود دختربچه جان خود را از دست بدهد. گهرام‌زهی همراه یکی ازدایی‌های سحر به روستای علی‌آباد رفتند وازاورژانس این روستا اقلام پزشکی را گرفتند. زمان بازگشت به روستا اماشرایط بحرانی بود. رودخانه سرباز به‌شدت طغیان‌کرده و سیلابی شده بود: «موقع برگشت و به خاطر پیاده‌روی چندساعته حسابی خسته بودیم. ساعت ۵ بعدازظهر بود و برگشت‌مان چند ساعت زمان می‌برد. نباید زمان را از دست می‌دادیم و جان دختربچه در خطر بود. درحالی‌که بسته لوازم پزشکی دستم بود با دو نفر از اقوام تصمیم گرفتیم دست همدیگر را بگیریم و از رودخانه رد شویم. کمی جلوتر رفتیم، اما آن دو نفر ترسیدند.

آن لحظه به تنها چیزی که فکر می‌کردم، نجات جان سحر بود. چون خودم هم یک دختربچه حدودا دوساله دارم. رودخانه بیش از۷-۶ هفت متر عمق داشت و خطرناک بود. به همراهانم گفتم من می‌روم، هرچه باداباد. بسته لوازم پزشکی را بالای سرم گرفتم و وارد آب شدم. امواج رودخانه قوی بود. سعی‌کردم تعادلم را در آب حفظ کنم، اما جریان سیلاب اجازه نمی‌داد. هرچه تلاش می‌کردم پایم را به کف رودخانه برسانم، نمی‌شد و اصلا انگار کفی وجود نداشت. آب به‌شدت عمیق بود.۱۰دقیقه وحدود۳۰۰ متر در رودخانه با امواج آب درگیر بودم تا جایی‌که ۳-۲ سه بار به طور کامل زیر آب رفتم و چیزی به غرق‌شدنم نمانده بود.

 لوازم پزشکی خیس شده بود، اما باید همان را به روستا می‌رساندم. بعد از مدتی خودم را به قسمت کم‌عمق رودخانه رساندم تا کمی استراحت کنم. به‌شدت خسته بودم و به تجدید قوا نیاز داشتم. چند دقیقه داخل آب استراحت کردم و وقتی خستگی‌ام کمی رفع شد، دوباره شنا کردم و مسیر بی‌خطر برای خروج از رودخانه را پیدا کردم.» بعد از بازگشت به روستا، گهرام‌زهی وسایل پزشکی را برای بخیه زدن به دست فامیلش رساند: «باند و گاز استریل خیس شده و قابل استفاده نبود و برای همین از مدرسه و نانوایی باند تمیز پیدا کردیم. چون الکل نداشتیم، بعد از شست‌وشوی ابزار پزشکی با سرم شست‌وشو با کمک هم ۱۳بخیه به پای سحر زدیم.

بعد ازسه روز اورا به بیمارستان ایرانشهر بردیم و در بیمارستان گفتند بخیه‌ها خوب زده شده است، اما چون خطر عفونت وجودداشت، پزشک بخیه‌هایی که زده بودیم را بازکرد و پس از ضدعفونی کردن، محل زخم را دوباره بخیه زد. با این‌که کارم خطرناک بود، اما پشیمان نیستم و خوشحالم‌که آن دو نفر وارد رودخانه نشدند، چون ممکن بود جان‌شان به خطر بیفتدوسیلاب آنها را ببرد.» گهرام‌زهی از نبود امکانات درمانی در روستای‌شان گله‌مند است و می‌گوید، چون درمانگاه وحتی خانه بهداشت هم نداریم، اگر کسی بیمار شود یا مادر باردار داشته باشیم، همه امیدمان به خداست و چیزی نداریم که دل‌مان به آن خوش باشد.

منبع: جام جم

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی